اس ام اس , جوک , عکس طنز

غزل شماره ۲۱۳ حافظ در زمان شاه شجاع و هنگام دوری از شاه شیراز سروده شده است. در نظر حافظ همه چیز بدون تغییر مانده است. رازهای عاشقی و گنج مهربانی همان‌گونه که قبلاً بودند، دست نخورده هستند. عاشقان امانتدار و رازدارند و به همین سبب همچنان چشمشان اشک می‌بارد. از باد صبا باید پرسید که شب‌ها مونس جان حافظ بوی زلف یار است.