غزل شماره ۲۰۹ حافظ در زمان تبعید شاعر به یزد و به یاد شاه شجاع (هر چند که او حافظ را به یزد تبعید کرده است) سروده است. حافظ میگوید من توسط شمشیر تو به قتل نرسیدم، چون تقدیر الهی این گونه نبود وگرنه دل بیرحم تو در کشتن من کوتاهی نکرد. سپس میگوید من در عشق تو همچون دیوانهای بودم و پس از رها کردن زلفت لایق زنجیر بودم.
آموزش بافت کلاه بدون درز با میل سیمیمحمدحسین
بازدید : 181
/ زمان : 12:09: