میخوام کمی درباره دغدغه بزرگم بنویسم...
اگر اعصابم یاری کنه امشب... در همین پست...
یک مستندی ساخته شده بود که اگر اشتباه نکنم از عوامل ساختش بچه های سیدمرتضی آوینی رحمت الله علیه هم بودن...
در اون مستند سراغ کسانی رفته بودن که تجربه مرگ تقریبی رو داشتن (چه ایرانی چه خارجی) با هر ملیت و قوم و دینی...
حرفهای همشون مشترک بود...
اونچه دیده بودن و تجربه ای که کرده بودن البته برای شخص خودم قابل درک و فهم بود...
خوب تعریف میکردند...
یکیش قشنگ خاطرم موند...
کسی بود که در جوانی شرارت میکرد و حیوانات بی گناه بی زبون رو آزار میداد مخصوصا گربه ها رو...
وقتی این اتفاق براش میفته و دچار مرگ تقریبی میشه (و افسوس من نمیتونم عینش رو بگم و شاید روزی فیلمش رو همینجا در همین پست گذاشتم) اتفاقات زیادی براش رخ میده از جمله دقیقا عین اون عذاب هایی که حیوانات از دست این جوان کشیده بودند رو بهش میچشونن میگفت دقیقا بهم حالی کردن اون حیوونای بی گناه در اون حال چه عذاب جسمی و روحی متحمل شدن وحشتناک بود...
و همین براش مقدمه برگشت و توبه میشه...
الغرض ...!
این رو گفتم تا مطلب دیگه ای رو عنوان کنم...
تصور میکنم جوونها رو...حالا از ما که عمری گذشته واقعا به سن و سال شناسنامه هم حتی کار ندارم اونچه تکلیفم بوده عمل کردم و تاوان باورامو با جان و سلامتیم پس دادم و دیگه تقریبا کاری ازم برنمیاد...حرفم جووناییه که الان و امسال و 5 سال اینده کارایی دارن و ده سال دیگه مثل الان من از کار افتاده ان با این فرق که در زندگیشون حتی مجال پیدا نکردن به تکلیفشون عمل کنن یا جوانی کنن یا دنبال تفریح و هیجان و کار و زندگی برن ...
این جوون ها که دربدر دنبال کارن دنبال شغل و مسکن یه درامد مختصر یک زندگی ساده ... اینها که روزها و شبهاشون داره میگذره و عمرشون هدر میره عمری که برنمیگرده ... و از فرط یکنواختی زندگی دچار افسردگی سردرگمی یأس و انواع بیماریهای روحی و حتی جسمی میشن...
دارم فکر میکنم اگر اون جوون بخاطر ازار دوسه تا گربه اون همه بلا سرش اومد و تازه بهش حالی کردند که اینور اینجوره حساب کتاب ...پس حساب کتاب تمام اونها که مسئولن و باعث وضع فعلی جوون هان چطوری خواهد بود؟
اگر به معاد باور دارن که خیلی خدایی وحشتناکه...اگر ندارن که واقعا در رأس سمتهای مهم و مناصب کلیدی مسلمین چه میکنن؟؟؟
که قراره در اون دنیا عین به عین عذاب های روحی لحظه به لحظه جوان هایی که از کثرت مشکلات دچار بیماری میشن جوانی و عمرشون هدر میره رو بچشن... تازه اون دسته جوانهایی که از بیکاری و نداشتن درامد و کار و زندگی و سر و همسر و خانه کاشانه به فساد و ابتذال و کفر کشیده میشن بماند که حساب کتاب مسئولین در قبال اونها رو حتی نمیتونم تصور کنم...
ما معاد رو باور نکردیم...
ما حتی تصوری هم از معاد نداریم...
یعنی بشر خاصیتش همینه...تا چیزی رو پدیده ای رو اتفاقی رو به چشم نبینه درک نمیکنه برای همین ارزش ایمان ادم ها پیش خدا زیاده...ارزش باور کسانی که ندیده ایمان اوردن و حتی به یقین رسیدن...
مثل تمام کسانی که دیدیم زمان جنگ روزهاشون به جنگیدن میگذشت و شبهاشون به رفتن در بیابانها و در گورها در تاریکی خوابیدن...
معاد رو باور نکرده ها شدن مسئول و متولی امور مسلمین! یا للعجب!!!
جای چه کسانی هم اومدن...
کسانی که از ترس قیامت و حساب کتاب خداخدا میکردند زودتر دوران عمرشون سر بیاد تا بار گناهشون زیادتر و سنگین تر نشه...
حالا اونا به چه چیزایی میگفتن گناه که برای ماها اصلا عادته کار عادی و روزمره و همرنگ جماعت شدنه...
معاد رو اگر باور داشتند مسئولین ما ، از فردای حساب کتابشون در قبال عمر این همه جوون میترسیدن...و بخدا که ترس هم داره...
جوابگوی ثانیه به ثانیه ی عمر جوانها بودن وحشتناکه...
اما افسوس که پرده های قطور غفلت کر و کورشون کرده...
و این بزرگترین دغدغه منه... و حیف از جوانهایی که قدرشونو نمیدونن و عمرشون برای هیچ و پوچ تلف میشه...
افسوس...
بعدا.نوشت:خیلی التماس دعا...