روزگار بس غريبيست
همه را به يک چوب مي رانند
همه را دروغ مي نامند
اگر همه دروغ است
پس زيستن را چه سود
در دلم طوفانيست
در انديشه ام غوغاست
هستي
راستي ما به کدامين سو مي رويم
در زندگي که نمي توانيم
حتي به اطراف خويش اعتماد کنيم
همه را دروغ مي پنداريم
ايا اين زندگي ارزش ماندن دارد
ايا به راستي چنين زندگي زيباست
ولي من مي گويم زندگي زيباست
و
هستند
انسانهايي که پاک خواهند ماند
چون اراده خداوند چنين است
پس من هم میگم بدرود تا ........